Απο την Ανατολή στη Δύση

Η πρώτη βασική αρχή, η έννοια YinYang (γινγιάγκ) είναι ό,τι πιο σπουδαίο και ξεχωριστό υπάρχει στη θεωρία της Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρικής (το σύμβολό της αποτελεί ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα σύμβολα παγκόσμια). Οι καταστάσεις Yin και Yang είναι οι δύο μορφές της ίδιας ενέργειας Qi (τσι) που ρέει μέσα μας. Η Yin (μεταφράζεται: η σκοτεινή πλευρά του βουνού) συμβολίζει την ηρεμία, το δροσερό, το σκοτεινό, τη διατήρηση, το εσωτερικό, τη δομή. Η Yang (μεταφράζεται: η φωτεινή πλευρά του βουνού) αντιπροσωπεύει τη δραστηριότητα, τη ζέστη, το φως, την εξάπλωση, το εξωτερικό, τη λειτουργία. Καμία από τις δύο αυτές καταστάσεις δεν παραμένει απόλυτη ή στατική, αλλά βρίσκονται σε συνεχή εναλλαγή. Η διαστολή των καρδιακών κοιλοτήτων ακολουθείται από συστολή, η εκπνοή στους πνεύμονες από εισπνοή κλπ. Η αρμονική ισορροπία του YinYang εξασφαλίζει την ομαλή ροή της ενέργειας, που είναι προϋπόθεση για την ομαλή λειτουργία του σώματος και άρα για την υγεία (1). Ένας οργανισμός, που αποκλίνει από την κατάσταση της υγείας, έχει την τάση να επανέλθει σε αυτή μέσω των φυσικών δυνάμεων αυτο-ίασης. Ο ρόλος του θεραπευτή, κατά την Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική, είναι κυρίως να διατηρεί την υγεία στους θεραπευόμενούς του και κατά δεύτερο να θεραπεύει την ασθένεια, όταν προκύπτει (2). Ασθένεια συμβαίνει όταν από κάποιον παράγοντα εξωτερικό (αέρας, κρύο, ζέστη, υγρασία, ξηρασία) ή εσωτερικό (έντονα ή συνεχή ή ξαφνικά συναισθήματα χαράς, θυμού, άγχους, λύπης, ανησυχίας, φόβου, τρόμου) διαταραχθεί η ομαλή ροή της ενέργειας του οργανισμού. Τότε με το Βελονισμό ειδικών σημείων του σώματος ενεργοποιούμε το δυναμικό του, για αποκατάσταση της διαταραγμένης ισορροπίας, με αποτέλεσμα τη θεραπεία.

Δεύτερη βασική αρχή της Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρικής αποτελεί η “θεωρία των πέντε στοιχείων”. Πρόκειται για προσπάθεια ταξινόμησης και ερμηνείας όλων των φαινομένων, με βάση πέντε βασικά στοιχεία του υλικού κόσμου. Τα στοιχεία αυτά είναι το ξύλο, η φωτιά, η γη, το μέταλλο και το νερό και έχουν ιδιαίτερα και μοναδικά χαρακτηριστικά και βρίσκονται σε αδιάκοπη μεταβολή, αλληλεξάρτηση και αλληλεπίδραση. Κάθε τι στο περιβάλλον, αλλά και στον ανθρώπινο οργανισμό, σχετίζεται αποκλειστικά με ένα από τα παραπάνω πέντε στοιχεία και προκύπτουν αντιστοιχίες όπως:

Στο στοιχείο Ξύλο ανήκουν το ξινό, το πράσινο, ο αέρας, η ανατολή, η άνοιξη, το ήπαρ, η χοληδόχος κύστη, το μάτι, οι τένοντες και ο θυμός.

Στο στοιχείο Φωτιά ανήκουν το πικρό, το κόκκινο, η ζέστη, ο νότος, το καλοκαίρι, η καρδιά, το λεπτό έντερο, η γλώσσα, τα αγγεία και η χαρά.

Στο στοιχείο Γη ανήκουν το γλυκό, το κίτρινο, η υγρασία, το κέντρο, το τέλος του καλοκαιριού, ο σπλήνας, το στομάχι, το στόμα, οι μύες και ο σκεπτικισμός.

Στο στοιχείο Μέταλλο ανήκουν το καυτερό, το άσπρο, η ξηρασία, η δύση, το φθινόπωρο, ο πνεύμονας, το παχύ έντερο, η μύτη, το δέρμα και οι τρίχες και η μελαγχολία.

Στο στοιχείο Νερό ανήκουν το αλμυρό, το μαύρο, το κρύο, ο βορράς, ο χειμώνας, ο νεφρός, η ουροδόχος κύστη, η μήτρα, το αυτί, τα οστά και ο φόβος.

Τα πέντε στοιχεία βρίσκονται σε έναν αδιάκοπο κύκλο συνεχούς δημιουργίας (το ξύλο με την καύση του δημιουργεί τη φωτιά, η φωτιά με τις στάχτες της δημιουργεί τη γη, η γη με τα ορυκτά της δημιουργεί το μέταλλο, το μέταλλο καθώς λιώνει δημιουργεί το νερό και το νερό, ως βασικό συστατικό ζωής, δημιουργεί το ξύλο), αλλά και καταστροφής (το μέταλλο καταστρέφει το ξύλο, το ξύλο καταστρέφει τη γη, αφού εισχωρεί σε αυτήν και τη διαπερνά, η γη ελέγχει και περιορίζει το νερό, το νερό σβήνει τη φωτιά και η φωτιά λιώνει το μέταλλο. Έτσι εξηγείται, κατά την Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική, η εμφάνιση συμπτωμάτων από διαφορετικά συστήματα κατά τη διαδρομή μιας ασθένειας.

Ο Βελονισμός είναι πανάρχαια θεραπευτική μέθοδος και, παρόλο που η δυτική ιατρική σκέψη δέχεται μόνο τα φαινόμενα, που ικανοποιούν την επιστημονική μεθοδολογία της, τα θετικά αποτελέσματα της εφαρμογής του Βελονισμού, για χιλιάδες χρόνια, δύσκολα μπορεί να τα αγνοήσει. Οι βασικές αρχές της Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρικής όχι μόνο ασκούν γοητεία ακόμη και σήμερα, αλλά πολλές φορές βοηθούν το γιατρό βελονιστή να θεραπεύσει συνηθισμένα, δυσεπίλυτα για τη δυτική ιατρική σκέψη, προβλήματα.

(1) Ο Ηράκλειτος υποστήριζε: “Τα πάντα ρει” και “Ο κόσμος αυτός είναι η αρμονία των αντιθέσεων”.

(2) Ο Ιπποκράτης υποστήριζε: “Φύσις νούσων ιητρός” (ο πραγματικός γιατρός των νόσων είναι η φύση) και “Κάλλιον του θεραπεύειν, το προλαμβάνειν” (καλύτερη η πρόληψη από τη θεραπεία).